TROSSEN LOS – Deel 3
De trossen zijn los, de trainingen zijn begonnen.
Net als vorige seizoenen laten we als aanloop naar het SKS-kampioenschap fans, donateurs en sponsoren (hernieuwd) kennis maken met steeds 2 van de bemanningsleden van de Sneker Pan. Deze keer: Sven Lunter en Tineke.
Stel jezelf eens voor
Sven: “Ik ben 24 jaar en woon bij mijn vader en stiefmoeder in Joure. Van beroep ben ik vrachtwagenchauffeur. Ik ben nieuw aan boord, zit bij het stuurboord zwaard. Op Facebook had ik altijd al de oproepen ‘de Sneker Pan zoekt bemanning’ voorbij zien komen en gedacht: dat wil ik! Hiervoor heb ik echter altijd werk gedaan, waardoor het niet mogelijk was. Wel heb ik de afgelopen jaren het SKS-kampioenschap altijd gevolgd op de dagen dat ik vrij was. Zo ging ik altijd naar de openingswedstrijd op Grou en de laatste wedstrijd op Sneek. Sinds kort heb ik werk waardoor meevaren wèl kan. Ik heb direct gedacht: dit is mijn kans. ”
Tineke: “ik ben Tineke van der Meulen, 35 jaar oud. Ik ben getrouwd en heb een zoontje van 3 jaar. Ik woon in Drachten en werk als verpleegkundige in een organisatie voor psychiatrische zorg in Zuidlaren. Sinds 2022 zit ik als peiler aan boord.”
Hoe waren je ervaringen met de Sprintwedstrijden van 6 mei?
Sven: “Goed en vooral leuk. Ik merkte dat je gauw geneigd bent om je heen te kijken, maar de focus moet aan boord blijven. Je doet het tenslotte voor de winst. ‘s Ochtends hebben we drie keer gevaren en ‘s middags twee keer. De eerste wedstrijden zeilden we meer achteraan; de twee middag wedstrijden zijn we eerste geworden. Super om winst te ervaren, je merkte dat iedereen aan boord blij was dat het er wel in zit. We zijn er nog niet, er zijn altijd dingen waar we op kunnen trainen. Maar dit was een mooi voorproefje. Hierna volgt Lemmer Ahoy.”
Tineke: “Bij de eerste start was het nog wat zoeken naar een goed ritme. Toen we dat gevonden hadden, ging het als een geoliede machine en zag iedereen zijn taak. De eerste wedstrijd ‘s ochtends eindigden we ergens achteraan, de tweede en derde start in de midden. De twee starts van de middag werden we beide keren eerste. Daarna hebben we het er even over gehad: wat maakte nou dat dingen lopen zoals ze lopen? Hoe waren onze handelingen? Waardoor werden we beïnvloed? Wat is er nodig? Evalueren dus.”
Jouw passie skûtsjesilen, wat moet je er voor doen, wat moet je er voor laten?
Sven: “Veel tijd erin stoppen, je weekenden en je vakanties. Dat betekent soms ‘nee’ zeggen tegen vrienden als die de kroeg in gaan. Maar dat heb ik er graag voor over. Als ik uitga doe ik dat in Sneek, daar heb ik altijd gewoond en daar wonen mijn vrienden. Dan gaan we naar ‘de Kroon’, dat is een gezellig kroegje.”
Tineke: “Wat je er voor moet doen is meer dan 100 % inzet geven. Dat is iets dat bij me past, zo ben ik ook als mens. Het skûtsjesilen vind ik heel leuk en ik ben er trots op dat ik het mag doen. Dat is goed voor de motivatie. Ik heb een gezin en werk, dus het is altijd plannen en niet altijd leuk voor thuis. Die moeten bijspringen er andere dingen voor laten. Mijn werk kan ik zelf plannen, daar heb ik regie in.”
Hoe staat jouw achterban/jouw fans tegenover jouw passie?
Sven: “Mijn ouders zijn mijn grootste fans, die stonden afgelopen weken al steeds langs de kant. Op zondag krijg ik standaard een appje met de vraag hoe het was. Dat heb je ook nodig, dat is een motivatie om helemaal voor het kampioenschap te gaan. Mijn moeder weet dat het altijd mijn doel is geweest om mee te gaan met de Sneker Pan als ik de kans krijg.”
Tineke: “Zondags trainen we altijd en zondag 14 mei was het Moederdag. Mijn zoontje was de hele week al druk met het maken van dingetjes bij de peuterspeelzaal en de gastouder. Mama, ik heb cadeautjes voor jou, zei hij steeds. Hij moest even wachten, maar om 06.00 uur ‘s ochtends stond hij aan ons bed, vol enthousiasme dat hij nou eindelijk het cadeautje mocht geven. Hij is nog niet zo met varen bezig, maar vorig jaar als hij bij bij de wedstrijd kwam, had hij al door wat mama’s boot was: daar staat een kasteel op. Nu leeft hij op een hele leuke manier mee: op zondag gaat mama bootje varen.“
Jouw invulling van de vakantie, los van de SKS?
Sven: “Als het seizoen is afgelopen, wil ik met broertje naar New York. Dat is altijd een passie van ons geweest. New York, daar ga je niet alleen heen. Dus gaan we in oktober samen, dan is het weer nog wel mooi. Er zijn volop dingen die je wilt zien, omdat je er verhalen over gehoord heb. Dat wil ik nou wel in het echt meemaken. Bijvoorbeeld het Museum van de Twintowers.”
Tineke: “Ik heb heel veel vakantie uren, maar wij zijn niet echt heel reislustig. We kunnen prima thuis vrij zijn en thuis zitten. Mijn wederhelft is ook flexibel, dus dit jaar hebben we iets om het zeilen heen gepland. Met de pinksterdagen is er geen trainen en gaan we even weg. Misschien dat we in september nog even een vliegtuig pakken naar de zon.”
Jouw werk, wat merkt die van het skûtsjesilen?
Sven: “Ik heb hiervoor altijd gewerkt op een camping en in de botenverhuur gezeten. Door corona is dat helaas niet verder gegaan. Nu heb ik de overstap gemaakt naar vrachtwagenchauffeur, mijn vader is ook vrachtwagenchauffeur. Toen ik de oproep: de Sneker Pan zoekt bemanning’ zag, ben ik direct naar mijn baas toegestapt: deze kans wil ik graag pakken. Het betekent wel dat ik de vrijdag na Hemelvaart moet zeilen. Dat vond mijn baas geen probleem, hij volgt het skûtsjesilen. Er is begrip voor mijn passie en in overleg kan alles.”
Tineke: “Ik werk in Zuidlaren; in Drenthe is skûtsjesilen niet perse een ding. Het leeft niet, maar mijn collega’s krijgen er wel wat van mee . Mijn werk is onregelmatig, iedereen moet om het weekend werken. Ik ben roosteraar en heb het team om toestemming gevraagd om zondags te trainen. Daar heb ik een akkoord voor gekregen. Op mijn werk ambieer ik een andere functie: verpleegkundig specialist; daar zit een opleiding aan vast. Die start januari komend jaar. Tegen die tijd maar eens kijken of dat passend gemaakt kan worden.”
Uitsmijter?
Sven: “Eigen kracht is goud waard. “
Tineke: “Ik wil graag peiler blijven en hou mij daarnaast bezig met de team samenwerking aan boord. Ik heb een goed gevoel bij dit jaar. Ik ben er van overtuigd dat we mooie stappen kunnen zetten en ook gaan maken.”